Βίμαν, Καρλ

(Carl Wieman, Όρεγκον, ΗΠΑ 1951 –). Αμερικανός φυσικός. Έλαβε το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ το 1987 και ονομάστηκε διδάκτορας επιστημών στο πανεπιστήμιο του Σικάγο το 1997. Από το 1987 είναι καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Έχει τιμηθεί με αρκετές διακρίσεις στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες για το επιστημονικό του έργο. Το 2001 μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ φυσικής, μαζί με τους Έρικ Κόρνελ και Βόλφγκανγκ Κέτερλε, για το επίτευγμα της συμπύκνωσης κατά Μποζ-Αϊνστάιν στα αραιά αέρια των αλκαλικών ατόμων και για τις πρώτες θεμελιώδεις μελέτες των ιδιοτήτων των συμπυκνωμάτων. Σε ένα συμπύκνωμα Μποζ όλα τα άτομα περιγράφονται από την ίδια κβαντική κυματοσυνάρτηση, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται πολλές ασυνήθιστες ιδιότητες. Το μήκος κύματος de Broglie των ατόμων είναι συγκρίσιμο με το μέσο διατομικό διάστημα (τη μέση απόσταση μεταξύ των ατόμων), με αποτέλεσμα όλα τα άτομα να συμπυκνώνονται στην ίδια κβαντική κατάσταση. Η συμπύκνωση προβλέφθηκε αρχικά θεωρητικά από τον Ινδό φυσικό Μποζ το 1924, ενώ ο Αϊνστάιν την επεξέτεινε σε έναν ειδικό τύπο ατόμου. Το 1995 οι τρεις επιστήμονες επιβεβαίωσαν πειραματικά τη θεωρία των Μποζ και Αϊνστάιν, με άτομα νατρίου και ρουβιδίου σε θερμοκρασία 20 nk (νανοκέλβιν) πάνω από το απόλυτο μηδέν. Ο όρος συμπύκνωση επελέγη δεδομένου ότι αυτή η διαδικασία είναι παρόμοια με αυτήν του σχηματισμού σταγόνων υγρού από αέριο.